Ćwiczenie. Odczyn Molisch’a[1].
Do 1 ml roztworu cukru dodać 2 krople 5% alkoholowego roztworu alfa-naftolu i zamieszać. Następnie przechyliwszy probówkę wlać powoli po ściance 1 ml stężonego kwasu siarkowego, tak, aby na dnie probówki utworzyła się oddzielna warstwa (podwarstwianie probówki kwasem). Na granicy warstw powstaje czerwono-fiołkowy pierścień.
Utworzony z cukrów pod wpływem stężonego H2SO4 furfural lub hydroksymetylenofurfural kondensuje z alfa-naftolem do barwnej pochodnej. Odczyn ten dają wszystkie cukry proste i złożone, a nawet cukry połączone ze składnikami azotowymi.
Furfural i 5-hydroksymetylenofurfural kondensują z różnymi innymi fenolami, np. tymolem, floroglucyną, naftorezorcyną.
Reakcję opracował czeski chemik Hans Molisch (1856-1937).
Hans Molisch (1856-1937)
Źródło ilustracji: http://www.ak-ansichtskarten.de
[1] Ostrowski W. (red.): Ćwiczenia z chemii ogólnej i fizjologicznej dla studentów medycyny. Akademia Medyczna w Krakowie. Kraków 1973; s. 266-271.
Ćwiczenie. Reakcja Fehling’a.
Reakcja Fehlinga, fot. H. Rozanski LBPiE PWSZ Krosno
a) Roztwór siarczanu miedzi: rozpuścić 68,3 g CuSO4∙5H2O w 1 l wody; roztwór Fehlinga A.
b) Zasadowy roztwór winianu sodowo-potasowego: rozpuścić w wodzie 346 g winianu sodowo-potasowego NaKC4H4O6∙2H2O (sól Seignette, Seignette’s salt) i 100 g wodorotlenku sodowego i uzupełnić wodą do 1 l; roztwór Fehlinga B. Przed użyciem zmieszać roztwory A i B w równych objętościach.
W obecności sacharydu redukującego miedź redukuje się ze stopnia utlenienia +2 do stopnia utlenienia +1. Wytrąca się wówczas czerwonawy tlenek miedzi. Winian tworzy kompleksy z wodorotlenkiem miedzi, zapobiegając wytrącaniu się czarnego tlenku miedzi.
CuSO4 + 2NaOH → Cu(OH)2↓ + Na2SO4
Cu(OH)2 + NaKC4H4O6∙2H2O → rozpuszczalny kompleks glukoza
2Cu(OH) – kompleks → Cu2O↓+ H2O
Reakcja pochodzi od nazwiska chemika niemieckiego Hermann von Fehling (1812-1855).
Hermann von Fehling (1812-1855)
źródło ilustracji: http://en.wikipedia.org
Posłuchaj wykładu
Najnowsze komentarze