Dezaminacja oksydacyjna aminokwasów.

Dezaminacja oksydacyjna aminokwasów polega na odwodorowaniu aminokwasów z udziałem enzymów flawoproteinowych, które są odbiorcą i przenośnikiem protonów i elektronów na tlen. Zachodzi w cytoplazmie, głownie komórek wątrobowych. Dzięki temu procesowi aminokwasy są utleniane bezpośrednio przez oksydazę aminokwasową. FMN (mononukleotyd flawinowy), będący koenzymem oksydazy aminokwasowej ulega redukcji do FMNH2 i ponownie utleniony cząsteczkowym O2. Toksyczny H₂O₂ (źródło wolnych nadtlenków) jest inaktywowany przez katalazę.

1. Grupa aminowa jest przekształcana w grupę iminową, a tlen podlega redukcji do nadtlenku wodoru.

2. Iminokwas podlega hydrolizie, uwalnia amoniak i przekształca się w ketokwas.[1]

3. Nadtlenek wodoru jest rozkładany przez katalazę.

źródło ilustracji: http://biocadmin.otago.ac.nz

Źródło ilustracji: Gumińska M.: Zarys biochemii ogólnej dla studentów farmacji i analityki medycznej. Wyd. Uniw. Jagiellońskiego, Kraków 1998, s. 256.

[1] Iminokwas to związek zawierający grupę iminową >C=NH i karboksylową –COOH. Iminy to związki organiczne zawierające grupę iminową NH połączoną z jednym rodnikiem, np. R•CH:NH, z dwoma rodnikami lub cykliczne iminy zawierające grupę iminową w pierścieniu, np. pirol, etylenoimina.